الهه ضمیری- خبرنگار تحریریه جوان قدس :  اگر چه ممکن است هر یک از ما خواستار حمایت عاطفی از افراد دارای اختلال دو قطبی باشیم، اما ممکن است به دلیل درگیری هیجانی که درون این افراد وجود دارد در درک تجارب و شرایط آنها دچار مشکل شویم. مطالعه درباره این افراد میتواند منبع مفید و قدرتمندی برای رسیدن به درک مشترک و همدلی با این افراد شود.

طبیعی است که صحبت کردن درباره بیماری و شرایط افراد اختلال دو قطبی با توجه به شناختی که نداریم، ترسناک و اضطراب آور به نظر برسد، اما میتوانیم با کمی شناخت، به آنها کمک کنیم و به فردی الهام بخش در زندگی آنها تبدیل شویم.

اختلال دو قطبی چیست؟

اختلال دوقطبی یا همان بیماری افسردگی-شیدایی، نوعی اختلال در رفتار و خلق افراد است که طی آن افراد در دوره‌هایی به صورت غیر طبیعی یا انرژی بسیار بالایی دارند و مستانه شادند یا به شکلی بسیار غیر عادی ناراحت هستند و دچار افسردگی می‌شوند. در صورتی که انرژی بیمار بسیار بالا یا همراه با روان‌پریشی باشد، به آن حالت شیدایی (مانیا) میگویند و در حالت افسردگی (پایین آمدن خلق) فرد دچار بدبینی و منفی‌گرایی می‌شود.

دوره ی مانیا و افسردگی

دوره مانیا: فردی که به اختلال دو قطبی مبتلا می باشد، در زمان شیدایی، ممکن است احساسات عاطفی بالا،  احساس هیجان بالا ،‌ سرخوشی و انرژی بالا را تجربه کنند. در طول دوره شیدایی شاهد اتفاقات دیگری مانند خرج کردن پول به مقدار زیاد، رابطه جنسی محافظت نشده و با تعداد بالا و همچنین اعتیاد و مصرف مواد مخدر دیده می شود. افرادی که در دوره شیدایی به سر میبرند نیاز و میل به خوابشان کاهش می یابد و تمام مدت بسیار پر انرژی هستند به طوری که انرژی آنها غیرقابل کنترل می شود. در این حالت، فرد به طور مداوم در حال صحبت است و توانایی ساکت ماندن را ندارد.

دوره افسردگی: فرد در این دوره علائم بسیاری را تجربه میکند، مانند : ناراحتی زیاد ،‌ ناامیدی ، از دست دادن انرژی ، عدم علاقه به فعالیت هایی که قبلا از آنها لذت میبرده ، دوره های خواب کوتاه مدت یا بلند مدت ، افکار خودکشی و... همچنین در دوران افسردگی ، شخص مبتلا به این بیماری دچار کاهش وزن شدید بدون هیچ تلاشی می شود و اشتهای او،‌ به شدت کاهش میابد. فردی که در دوران افسردگی خود به سر می برد ، تمرکزش به طرز عجیبی کاهش پیدا می کند و توانایی تفکر را از دست می دهد و احساس بی ارزش بودن فرد را ترک نمی کند.

انواع دو قطبی

اختلال دو قطبی سه نوع است:

اختلال دو قطبی نوع اول: فرد در این نوع حداقل یک دوره اوج یا شیدایی داشته‌ که بیش از یک هفته طول کشیده است - معمولا خیلی طولانی‌تر. یک دورۀ شیدایی در صورتی که درمان نشود، معمولاً ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد.

اختلال دو قطبی نوع دوم:  فرد در این نوع، بیش از یک دوره افسردگی شدید دارد، اما فقط دوره‌های شیدایی خفیف دارد. این حالت، «هیپومانیا» نامیده می‌شود. اختلال دوقطبی تناوب سریع: فرد در این نوع در یک دوره ۱۲ ماهه چهار دوره خلقی یا بیشتر دارد. این نوع از بیماری حدود ۱ نفر از هر۱۰ نفر مبتلا به اختلال دوقطبی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند در هر دو نوع اول و دوم رخ دهد.

عوامل بروز اختلال دو قطبی

هنگامی که در مورد علل بروز اختلال دوقطبی فکر می‌کنید، مهم است به خاطر داشته باشید که بسیاری از موارد مختلف در آن دخیل هستند و هیچ عامل خطر واحدی باعث اختلال دوقطبی نمی‌شود.

ژنتیک: بهره‌مندی از نوعی ژن خاص موجب بروز اختلال دوقطبی در افراد می‌شود اما این تنها دلیل نمی‌تواند باشد. بعضا خواهرها و برادر ها در یک خانواده که فردی از آن‌ها دچار اختلال دوقطبی مشاهده شده که تنها یکی از فرزندان دچار اختلال دوقطبی است و دیگری در سلامت کامل روان به سر می‌برد.

ساختار مغزی: ساختار مغزی افرادی که دچار اختلال دوقطبی هستند با ساختار مغز افراد عادی تفاوت‌های چشمگیری دارد. پژوهش‌ها در این رابطه نشان داده است که افرادی که از اختلال دوقطبی رنج می‌برند، ساختاری متفاوت با سایر افراد دارد. در پژوهش‌های مذکور مشخص شد که ضخامت قشر مغز این افراد در نقاطی نازک‌تر و آسیب‌پذیر است.

اضطراب و ترس: تحقیقات نشان داده است که افرادی که در معرض استرس فراوان بوده‌اند، همواره بیشتر از سایر افراد دچار اختلال دوقطبی شده‌اند. این تحقیقات همچنان نشان داده‌اند که نقش محیط خانواده به خصوص اگر محیطی پر اضطراب باشد، احتمال ابتلا افراد به اختلال دوقطبی را به شدت افزایش می‌دهد.

معرفی آثار سینمایی درباره اختلال دو قطبی

لمس‌شده با آتش (Touched with Fire)-

-سلیویا (Sylvia)-

پروزاک (Prozac Nation)-

مخبر -(The Informant)-

          از دو ذهن (Of Two Minds)-

مخبر -(The Informant)-

کارت‌پستال‌هایی از لبه پرتگاه -(Postcards from the Edge)-